Een Deurzakker krijgt op Sinterklaasavond een mailtje:

op deze ietwat ongebruikelijke manier

ontvang jij jouw gedicht maar hier

want door omstandigheden kwam ik wat in nood

vanwege een akkefietje op onze boot

zoals altijd vertrokken wij onlangs uit Spanje

in de richting van het land van oranje

nietsvermoedend begonnen wij dan ook aan deze reis

echter nog geen tien mijl buitengaats was het al prijs

aan boord was het een drukte van belang

cadeautjes inpakken, dichten, iedereen was aan de gang

nu wil het geval dat in deze moderne tijden

ook in mijn bedrijf de vooruitgang niet valt te mijden

inspraak en medezeggenschap ware sleutelwoorden

waardoor mijn alleenheerschappij tot het verleden behoorde

inspraak dat is waar mijn Pieten om riepen

en dat is nu de reden dat dingen de laatste maanden ietwat anders liepen

een ideeënbus in mijn zomerresidentie moest en zou er komen

want zo kwamen ideeën tot leven en bleef het niet bij dromen

de meest wilde dingen hebben we hier dus al beleefd

en zelfs een ondernemingsraad die het licht gezien heeft

nee, dan het laatste lumineuze idee

een ontspanningsteam zou er op de reis mee

lang heb ik er maar over gezwegen

want hier was ik toch faliekant op tegen

wat haalden die jongens zich toch in het hoofd

maar uiteindelijk heb ik ze het toch maar beloofd

hoe moest ik dit echter aan gaan pakken

immers ik heb alleen maar verstand van cadeautjes in grote zakken

daarom ben ik maar eens wat op het web gaan surfen

ja, als hedendaagse Klaas moet je wel wat durven

en daar stuitte ik onder de kop partijen en feesten

op een club, in mijn ogen beesten

met veren op de hoed, liederlijk gezang en felle kleuren

maar ja het moest dan toch maar gebeuren

en zo geschiedde het dat onder leiding van een heuse Prins

zo'n twee bussen vol met vreemd uitgedoste figuren ginds

uit het verre Deventer richting Spanje togen

blij dat ze eindelijk eens met de boot van Sinterklaas mee mogen

natuurlijk ging ook dit niet zonder slag of stoot

en, je begrijpt het al, zo misten ze dus de boot

want daar ligt op de route naar het zonnige zuiden

een plaats Oeteldonk waar ene Wouter, van beroep Oud-Prins, de welkomstklok luidde

na plassen, poepen en de nodige Bossche bollen

moesten de laatsten gauw weer naar de bussen terug hollen

om vervolgens in volle vaart via België en la France te racen

naar die Catalaanse havenstad waar ze moesten wezen

met gardes, kapel, raad en spandoek stond het spul daar op de kade

en sloegen met lede ogen het reeds vertrokken schip gade

huilende garde-meisjes en stampvoetende vorsten konden echter niet bevroeden

dat hun Hoogheid zich reeds naar de havenmeester spoedde

eerst wilde deze er niets van weten, maar nadat de Prins zijn gezag liet gelden

rende de Hoogheid weer terug om zijn club te melden

dat hij had gezien dat er nog 1 vaartuig in de haven lag

en ze deze wel mochten lenen voor een dag

het was wel geen echte boot, maar minstens zo goed

en zo stapten zo'n honderd man in een reusachtig grote hoge hoed

onder het zingen van het Lieflied kozen zij het ruime sop

de Veurloper aan het roer, de Oud-Prinsen aan de riemen en de Prins voorop

opzwepende klanken van de kapel zorgden voor een flinke vaart

en na een uurtje reeds hoorden zij uit de verte het vrolijke hinniken van Sints paard

eenmaal langszij klommen de verlate gasten gauw aan boord

en het duurde niet lang of het "Ameland" van de Hofzangers kon worden gehoord

de programmacommissie had het allemaal goed voorbereid

en dat het een daverend feest zou worden was slechts een kwestie van tijd

vijf dagen, zo lang duurde de reis, stortten we ons in het feestgedruis

we werkten niet, we dichtten niet, we schreven zelfs niet naar huis

na verloop van tijd dacht ik een Sint en een Prins lijken toch wel veel op elkaar

maar toen we een geintje hadden bedacht waren de rapen toch wel gaar

even ruilen van pietje en staf, och het zou zo'n vaart niet lopen

maar toen we van mijter wisselden moesten we het wel bekopen

tumult alom met Commandeurs voorop

noopten ons tot een vlucht op Witje over de Brink in volle galop

sinds die tijd zitten we ondergedoken bij Kaal in het cafe

zonder Pieten en kado's maar wel met een laptop mee

zo zit ik dan stiekem in de kelder en mail mijn gedichten

en hoop daarmee toch een beetje de teleurstelling te verlichten

volgend jaar doe ik het maar weer op de oude manier

alleen met mijn Pieten en blijven die Deurzakkers maar hier

en rij ik weer rustig over de daken

zonder in allerlei verwikkelingen te geraken

ik wens jullie hier allen nog veel plezier

en tot volgend jaar maar dan niet van hier

 

groetjes,

Sinterklaas